گذشتي از خودت از ارزوهات
برات فرقي نمي كرد از كجاي
تو أهل اسمون بودي نه اينجا
بايد ميرفتي تا مرز رهايي

گذشتي از خودت از ارزوهات
واسه ارامش روز و شبامون
چه شبهاي كه چشم رو هم نزاشتي
چقدر مردونه جنگيدي برامون

تو اونقدر پاك و معصومي كه حتي
بزرگيت جا نميشه توي شعرام
مثل جسمت كه هيچ وقت برنگشته
بهت ميگن شهيده پاك گمنام

تمومه نامه هات حتي هنوزم
پُرن از بوي خون از بوي باروت
ازت حتي پلاكم برنگشته
بگو پس چي بزاريم تويه تابوت

تو اونقدر پاك و معصومي كه حتي
بزرگيت جا نميشه توي شعرام
مثل جسمت كه هيچ وقت برنگشته
بهت ميگن شهيده پاك گمنام