در حافظه ی خانه
یک خاطره مهمان باش
صد آینه خورشیدی
یک پنجره باران باش

این پنجره ی آبی
دلبازتر از دریاست
بی پرده بخوان با من
آغاز جهان اینجاست


همسایه ی دیروز ُ
همخانه ی فردایی
از یاد نخواهد رفت
این عصر تماشایی

از خانه ی ما‌ ای عشق
راهی به جنون وا کن
چشمان مرا هر شب
دعوت به تماشا کن



دریاب که این هستی
آیینه ای از آه است
عمر من و تو ای یار
یک لحظه ی کوتاه است

بی دلهره با من باش
تا آخر ِ دلبستن
آواز رهایی را
فریاد بزن با من



همسایه ی دیروز و
همخانه ی فردایی
از یاد نخواهد رفت
این عصر تماشایی

از خانه ی ما‌ ای عشق
راهی به جنون وا کن
چشمان مرا هر شب
دعوت به تماشا کن