فکر میکردم اون یه ذره آدمه رفت و تنها شد دلم یه عالمه
البته تا اونجایی که یادمه هر چی خوردم از این دل سادمه
من خسته شدم از آدما و طعنه هاشون
خسته شدم از اومدن و رفتناشون
خستم از خیابون و پیاده روهاش
ازت که خواسته بودم مراقبم باش
چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام
تورو میخوام میخوام میخوام پر از اشک سرده چشمام
چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام
تورو میخوام میخوام میخوام پر از اشک سرده چشمام
هندزفری تو گوشمه یه کوله رو دوشمه
یه پیرهن سیاهم تنمه همونی که همیشه میپوشمه
نمیدونم کجای شهرم تو کوچه ها سرگردونم
به امید اینکه تورو ببینم تا سرمو برگردونم
ولی تو حیف اینجا نیستی
مگه تو همونی نبودی که میگفتی پام وامیستی
منم و جای خالیت با یه مشت یادگاری
که از همدیگه دو سه ساله داریم
حالا تکلیف چیه فراموش کنیم نه این کارا کار ما نی
با اینکه همش دنبال فانیم ولی بیخیالی تو مرام ما نی
یادمه میگفتی حتی اگه از آسمون سنگ بارید
بازم قول بده که دوسم داری
نمیخوام ببینم غم داری
ولی حیف که این روزا یه حس دیگه رو من داری
چرا یه حس دیگه رو من داری
خستم از این همه کشیدن نصف شب از خواب پریدن
تو بی خیالی ولی من عاشقتم هنوز شدیدا
بارون و تهران هدفون و آهنگ چرا تو بی من نمیشی دلتنگ
نگام هر شب به آسمونه بی تو کلافم پر از بهونه
چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام
تورو میخوام میخوام میخوام پر از اشک سرده چشمام
چقدر تنهام تنهام تنهام چقدر سرده بی تو دستام
تورو میخوام میخوام میخوام پر از اشک سرده چشمام