مجبورم آرومت کنم، شاید بخندی، شاید بتونم گریهتم طاقت بیارم 
تو ساکتی این خونه لبریز سکوته، تو ساکتی و روزِ آرومی ندارم
 احساس خوبی نیست، این روزای آخر، دنیای نا آروممونو غمبگیره
من دارم عادت میکنم، این بیقراری، هر روز وادارم کنه گریهم بگیره 
 
کی باورش می شد یه شب دستات مال من نشه
دنیای من باشی ولی دنیات مال من نشه
کی باورش می شد یه شب، تقویممون پرپر شه و 
هر لحظه با تو، لحظهی تحویل سال من نشه؟
 
وقتی نشه هر لحظه رویاتو بغل کرد، احساسمو پای کدوم حسرت بریزم؟
دارم به آخر میرسم دست خودم نیست، دارم از این دیوونهتر میشم عزیزم
 من با تو  و تنهاییات همراه میشم، روزای ناآروممونو برنگردون
چیزی بگو شاید دلت آروم بگیره، چیزی بگو این ساعتا رو سرنگردون
 
کی باورش میشد یه شب دستات مال من نشه
دنیای من باشی ولی دنیات مال من نشه
کی باورش میشد یه شب، تقویممون پرپر شه و 
هر لحظه با تو لحظهی تحویل سال من نشه؟