اینقدر آتیش نزن ب جونم
نمک نپاش ب این دل دیوونم
میسوزمو میسازمو نمیگم
ب هیچکسی حرفای قلب خونم
بر ظاهرم خنده اگر نشسته
غم کولبار پشت منو شکسته
پاداش عاشق بودنم همین بود
در راه بمونم با دوپای خسته
تقصیر توست با این همه غرورم
میگریمو از آشیانه دورم
تقصیر توست حتی اگه بمیرم
با این دل خون
قلبم از دستت عذاب کشیده
چشم من چه لحظه ها ک دیده
طفلی دلم بال و پرش شکسته
ای بی وفا بس دو رویی بسه
ای بی وفا دنبال چی میگردی
از شهر تو رفته ولی نگفته
از حال من حتی خبر نداشتی
ببینی چی به روز من گذشته