داری مثله یه غریبه ، من واز خودت میرونی
من بدون تو می میرم ، شاید اینو نمی دونی
شاید اینو نمی دونی ، شایدم بهت نگفتم
که تموم زندگیمی ، بری ازنفس میفتم
داری میری ونمی خوای ، پای عهدمون بمونی
عشق من ازتو بعید ، این همه  نامهربونی
داری تومتن یه تصویر ، گم میشی با اشکای من
کاش می شد که شک می کردی ، بین رفتن ونرفتن

واسه من امروزه دستات ، روز سرمای سکوت
گونه هات اشکی نداره ، برهوت  برهوت
پشت یخ بندون حرفات ، فصل قتل آم شوره
برف سنگینی نشسته ، راه قلبت بی عبوره

واسه تو امروزه دستام ، نا تموم احتیاج
روی گونه های خیسم ، گریه درد بی علاج
روی خط به خط شعرم ، جای خالی حضورت
پرشده فقط با یه حرف ، حرف بی رحم غرورت

  توی خونه اما دیگه ، جای خالی پر نمیشه