اگر بخوام بدون طرفداری و تعصب و هم بدون غرض نظرمو بگم
اینو میتونم بگم که دنیای شعر دنیایی بی حد مرزه ینی فرصت بیان احساس به هر شکلی تو دنیای شعر مجاز و آزاده
نفرت و کینه هم جزوی از احساسه که باعث به وجود اومدم و گفته شدن شعرهایی شده به اسم شعر سیاه
که شاعر تو اون با هر جمله ای به بیان احساسش میپردازه ، و حتما یه شعر لزوما نباید هممیشه فضایی رمانتیک و احساسی و ستایش گرانه داشته باشه
منظورم از نوشتن این مطلب اینه که همون اول گفتم ، دنیای شعر یه دنیای بدون مرزه و همه چی توش امکان داره

اگه نمیشه رگارو تو خون ریخت یا هر چیز دیگه ای که میگید
پس کوه رو نمیشه رو دوش گذاشت ، موج رو از دریا نمیشه گرفت ، شیره ی سنگ رو هم نمیشه دوشید
نمیشه باد رو نشونه گرفت ، همه خاک زمینو نمیشه دونه به دونه شمرد

اما میشه ...
کجا ؟ تو دنیای بی مرز شعر .

....البته تو این جامعه بیمار و بشدت مریض هم هواداران خاص پیدا میکنه ، فقط کافیه به درصد نا امیدی جوانان کمی تعمل کنیم ، جامعه دلسرد ، نا شاد و عصبی که حتی حرفهای عادیشون ، دعوا و پریدن به هم است ، مشتری این مدل آهنگ هاست

به نظر من خیلی عالیه.

کاکاتوسینم گذاشتی مهرصداتوغموغصه هاتوتوسینم گذاشتی

عالیییییییییییییی

فوق العادس این اهنگ وای دقیقا کجایی

به یک کاربر سایت موسیقی ما

واقعا دست شما درد نکنه. هیچکس نتونسته بود قانعم کنه در مورد "بیا تا رگامو تو خونت بریزم".
معناش رو متوجه میشدم اما نمیفهمیدم منظور شاعر چه آرایه ایه. بعضیا میگفتن آرایه عکس، بعضیا گفتن پارادوکس. اما به نظرم غلط بود. حالا متوجه شدم که آرایه مجاز به کار رفته. کاملا درست میگید. متشکرم

عالییییییییییییی

خییییییییییییییلیییییی عالیه من کاملن بلدم

عاللللللللللللللی