بدون بالُ پر بودن عذابه
دل بی طاقتم آشوب میشه
همش حس میکنم بازم یه روزی
پرو بال شکستم خوب میشه
دوباره روی بوم تو نشستن
دوباره توی حوضت آب خوردن
دوباره قصه ی دستاتو دونه
چه خوبه توی دستای تو مردن
نگاهم میکنی میریزه قلبم
پر از لبخند شیرینی همیشه
دلم از تو قفس میخواد وقتی
نگاهت میکنم از پشت شیشه
قفس باشه تو باشی خونه باشه
قفس آزادی محضِ کنارت
پرنده خونش این بیرونه اما
نفس تو خونه می ارزه کنارت