بزار چیزی از درد قلبم نگم
منم اونکه بیزاره از التماس
تو دنیای تو زندگی می کنم
ولی مثل یه آدم ناشناس
برای صدا کردن اسم من
کدوم پله ها رو دوییدی ، بگو
کدوم جشن دعوت شدی بعد من
که عمدن بهش نرسیدی بگو
من از دست دادم تمام شیو
که شاید طلوع تماشا کنم
چشامو ببند توی این جمعیت
تو رو از سکوت تو پیدا کنم
تو این ایستگاه بدون قرار
گذشته منم ، حال حاضر تویی
بازم هر قطاری که شب میرسه
به یادم میاره مسافر تویی
برای صدا کردن اسم من
چقدر صبر کردی که بارون بیاد
چقدر صبر کردی صدات برسه
به گوشای این شهر بی اعتقاد
من از دست دادم تمام شبو
که شاید طلوع تماشا کنم
چشامو ببند توی این جمعیت
تو رو از سکوت تو پیدا کنم