هزار اسطوره جون دادن که ایران جاودان باشه
یه تاریخی به خون غلتید که اسمت قهرمان باشه

فراموشت نشه این خاک هزاران ساله پابرجاست
غم خون جوون هامون هنوز تو قلب مادرهاست
 
بگو ای خاک خونین بگو از قهر تیمور
بگو از بغض بابک بگو از مرگ منصور
 
بگو ای خاک خونین بگو از آه زرتشت
بگو از مار به دوشی که فرزندانتو کشت
 
بگو از گریه های قلندرهای شبگرد
بگو از شعله هایی که اسکندر به پا کرد
 
بگو از سربداران از اندوهی که داریم
که ما از قرن ها پیش همیشه سربداریم

شکوه آریایی به تاراج زمان رفت
تب دلدادگی از هوای دیلمان رفت
 
چه خنجرها فرو شد به قلب لیث صفار
چه دل هایی که خون شد به تیغ جهل قاجار

نگو هجوم چنگیز رگ و ریشه تو سوزوند
که ایران سوخت اما روی پای خودش موند
 
هنوزم خون کورش تو رگهای من و توست
نگاه مام میهن به دستای من و توست
 
تو این قرن سراسر شب و اشک و شراره
یکی گٌرد آفریده یکی اسفندیاره