ای اهل حرم دست علمدار جدا شد
‎سقای حسین با دو لب تشنه فدا شد

‎گلخانه‌ی توحید گل یاس ندارد
‎دیگر پسر فاطمه عباس ندارد

‎ای اهل حرم سر به بیابان بگذارید
‎دیگر به حرم حضرت عباس ندارید

‎افسوس كه پیشانی عباس شكسته
‎در چشم نگهبان حرم تیر نشسته

‎این دست رشید پسر ام بنین است
‎با پیكر بی‌سر بدنش روی زمین است

تا تو بودی خیمه‌ها آرام بود
دشمنم در کربلا ناکام بود

 تا تو بودی من پناهی داشتم
با وجود تو سپاهی داشتم

 تا تو بودی خیمه‌ها غارت نشد
بعد تو کَس حافظ یارَت نشد

ای که تو دست خدایی داشتی
هستی ما را زمین بگذاشتی

با وجودت چشم یاران باز بود
با تو در کربُ-بَلا اعجاز بود

 تا که مشکت پاره و بی آب شد
دشمن پر کینه‌ام شاداب شد

تا تو بودی خیمه‌ها پاینده بود
 اصغر شش‌ماهه‌ی من زنده بود

بعد تو دشمن هیاهو می‌کند
 وحشیانه بر حرم رو می‌کند

 تا تو بودی من پناهی داشتم
با وجود تو سپاهی داشتم