تحمل

پیش تو یه کوهی ام که دل به برف و سرما داده
منو با سردی نگا کن که تحملم زیاده

پیش تو یه برگی ام که توی مشت خشم باده
منو آواره ترم کن که تحملم زیاده

پشت بعضی اشتباها گاهی هیچ اراده ای نیست
که نگهداریِ از عشق کار خیلی ساده ای نیست

رنجشی میون ما هست که نشونه علاقه ست
با یه رگبار ملایم دریا که نمیره از دست

گاهی تو تموم عمرت یکی تنها پیدا می شه
که دلت می خواد کنارش زندگی کنی همیشه

همینه که حفظ یک عشق ارزش سختی رو داره
هر کی عاشقه امید لمس خوشبختی رو داره

مثل طوفان شدی و من شنِ یه کویر ساده
ببرم هرجا که می خوای من تحملم زیاده

من تحملم زیاده چون برای من عزیزی
نمی خوام حتی یه لحظه اشک دلتنگی بریزی