تو آسمون منی‎
‎زمین نخور وطنم 
‎از این هوا که تویی 
‎چگونه دل بکنم؟
 
‎تو را که بودِ منی 
‎و در وجود منی 
‎و تار و پود منی
‎چرا صدا نزنم؟ 
 
‎تو مادری و پدر
‎چه در خطر چه حذر 
‎مرا مباد سفر 
‎از این تویی که منم
 
‎قسم به هر غم تو 
‎به زخم و مرهم تو 
‎که با همین کم تو 
‎خوشند بسیاران 
 
وطن‌پرستم و این 
‎اگر گناه من است 
‎بدان همیشه وطن 
‎پناهگاه من است
♪♪♪
من توو آغوش تو بزرگ شدم 
جای اشکام رو شونه‌های توئه 
بغلت می‌کنم که خوب بشی 
حالا که بغض تو صدای توئه
 
من توو آغوش تو بزرگ شدم 
جای اشکام رو شونه‌های توئه 
بغلت می‌کنم که خوب بشی 
حالا که بغض تو صدای توئه