من آن نیستم که می باید...
تو از من بهتری زیبا...
من از کابوس می آیم،
تو اما از ته رویا.........
من ان نیستم که می باید...
تو لشگر های زیبایی
من اما جوخه ای بی سر،
میان دشت تنهایی...
ولی هستم کماکان جوخه ای بی سر
به دنبال نشانی از نشان تو
اگر آتش بیفروزند نمیمیرم،
که من سرباز دادم در جهان تو...
و من صدها زبانم شعر
و من تن ها ولی تنها
نمی میرم از این مردن
ازین بی سر شدن حتی...
تو اما بهتر از آنی،
که روزی لایقت باشم
تو دریای خروشانی
شکستم، عاشقت باشم....
ولی هستم کماکان جوخه ای بی سر
به دنبال نشانی از نشان تو
اگر آتش بیفروزند نمیمیرم،
که من سرباز دادم در جهان تو...