بزار از این طرف هم بگم ما یعنی قوم سرگردان همیشه غمگین . که من از سردار های قدیمی این لشگر به قول خودت بازنده هستم. قدرت فهم مثبت ها رو نداریم و همش منفی، منفی و منفی همش سیاه ، سیاه و سیاه و حسادت به شادی دیگران نمیتونیم ترس و اضطراب یه پسر¬ی ساده¬ی دهاتی که میترسه عشقش رو از دست بده و دخترو بپره رو بفهمیم و مذخرف میگیریم و افتضاحش میخونیم گفتم که ازدواج برا دهاتیاس ما شهریا با هم دوست میشیم. با خیلیام دوست میشیم هی عاشق می¬شیم بعد به کمک ساسی مانکن فارغ می¬شیم. ما شهریا یادمون نمیاد کوکامون کجاس؟ما کوکای خودمونو سر یه بسته ماربرو پایه کوتاه فروختیم. داداش تو اون وقت میگی جون ننت جون کوکات؟ ما دردای معشوقمون رو نمی¬خوایم چیزای دیگه ای میخوایم. ما تا حالا تو بندر نبودیم که بدونیم عینک ریبون اصل چه ارزشی داره؟راستی سید عباس میری! بابا ته بچه دهاتیایی! لابد شربت آبلیمو هم میخوری! بعدم میرید رضا جیگری! بابا بیا ببرمت جردن آیسپک بخوریم بعد میریم یه شیشلیگ بعد هم . . . .آماشالله زود می¬گیریا منظورم همون بود. باز از بحثم دور شدم محسن مثبت نخون زار بزن گریه کن از نظر ما بازنده ها(عاشق¬های ناکام): عشق میشه غم و غم (بدون متلک و کنایه و گنده گویی: داش محسن دمت گرم نشون دادی شادی تو عشقه ابدیه نه تو عشقه دو ربعی و غم تو عشق هست ولی به صد تا شادی دقیقه ای می ارزه) شاید خیلیا نفهمن ولی ثوابت با هو.