چندی هست که از رلیز شدن یکی دیگر از کارهای محسن چاووشی عزیز گذشته...
من فقط یه چیز رو واسه شما دوستان چه منتقد و چه طرفدار محسن جان بگم :
باید این نکته مهم رو برای خیلی از شنوندگان و طرفداران بخصوص در ایران که از اون اگاهی ندارند و نوعی ضعف براشون تلقی میشه مورد توجه قرار بدم و اون این هست که
زمانی که خواننده یا ارتیست یا dj های بزرگ دنیا اثار جدید خود رو با تنوع و شکل جدید و متفاوتی از گذشته ارائه میدن و اون اثر شکل و جذابیتی که مردم از اثار قدیمی ارائه شده از اون ارتیست بیاد دارن رو نداره بدین معنا نیست که ارتیست اثر جدیدش فاقد زیبایی و جذابیت و هنر هست .
این همون نکته ایی هست که همیشه هنرمندان بزرگ ازش استفاده میکنند و اون هم ایجاد تغییرات و تنوع و نوعی تفاوت بین اثار قدیمی و جدید خود در کنار خلاقیت و هنر جدیدی هست که بدون در نظر گرفتن زمان هر اثر شکل و بوی خودش رو داشته باشه و این جور نیست که اگر مثلا شما 5 سال پیش اثری رو از چاووشی یا یگانه یا ...مورد علاقتون شنیدین که واقعلا مجذوبش شدین الان و به بعد هم اون خواننده باید اثار خود رو در هر البوم یا ارائه خودش با همان سبک و شکل و بوی کاری بیرون بده که در این صورت این امر یک امتیاز منفی برای اون تلقی میشه .چون اثر هیچ تنوع و تفاوت و خلاقیتی رو در خود نداره
.
پس هر اثر مختص وقت و زمان خودش هست و شباهت و تکرار اون استایل در زمان های جلو تر ضعف و نقص در هنر اون ارتیست بحساب میاد.
متاسفانه بعضی از طرفداران که ترک های جدید رو گوش میدن و دوست دارن همشون مثل ترک هایی که 4 . یا 5 سال پیش از اون هنرمند شنیدن باشه در اشتباه هستن و باید اثر جدید رو با زمان و خلاقیت هنری و تنوع و مهم تر از همه تفاوت زیاد جدا از خارج رفتن از استایل اختصاصی بشنوند و قبول کنند.
اگر قرار باشه همه البوم ها مثل هم باشن پس کسی نباید بره و اثری که مثلا در سال 85 ارائه شده رو بگیره و گوش کنه و همه متاسفانه مثل 99 درصد اثار ایرانی فکر گوش کردن اهنگ جدید از یک هنرمند هستن نه رفتن سراغ کارنامه هنری و این یک سیاست هنری هست که ارتیست های بزرگ همیشه اون رو رعایت میکنن.
جدا از این حرف ها چاووشی بعد از البوم یع شاخه نیلوفر که نقطه متمایز شدن هرچه بیشتر از رقبای خودش بود و با قدرت زیاد خود در اهنگ سازی و پرداختن به ژانر جدیدی در کنار استایل خودش از راک و...استفاده کرده
و توانسته خیلی ها رو در اون سبک مجذوب خودش کنه که البته بدلیل همون مسایلی که در بالا مطرح کردم چندان برای طرفدارانی که تا اون موقع بیشتر اهنگ های مثل سنتوری و متاسفم و احساسی ازش میشنیدن قابل قبول نبود ولی بمرور زمان بخوبی جا افتاد و استقبال زیادی رو بخود خواهد گرفت.
یکم این ذهنیت اشتباه رو از خودمون دور کنیم اجازه پیشرفت به هنرمندانمون بدهیم...
اثر چاووشی گرچه ضعف داشت ولی بخاطر همون مسائل که گفتم خیلی طول میبره که جا بیوفته..شک ندارم چند سال دیگه از این البوم ها بسیار صحبت میشه...
چندی هست که از رلیز شدن یکی دیگر از کارهای محسن چاووشی عزیز گذشته...
من فقط یه چیز رو واسه شما دوستان چه منتقد و چه طرفدار محسن جان بگم :
باید این نکته مهم رو برای خیلی از شنوندگان و طرفداران بخصوص در ایران که از اون اگاهی ندارند و نوعی ضعف براشون تلقی میشه مورد توجه قرار بدم و اون این هست که
زمانی که خواننده یا ارتیست یا dj های بزرگ دنیا اثار جدید خود رو با تنوع و شکل جدید و متفاوتی از گذشته ارائه میدن و اون اثر شکل و جذابیتی که مردم از اثار قدیمی ارائه شده از اون ارتیست بیاد دارن رو نداره بدین معنا نیست که ارتیست اثر جدیدش فاقد زیبایی و جذابیت و هنر هست .
این همون نکته ایی هست که همیشه هنرمندان بزرگ ازش استفاده میکنند و اون هم ایجاد تغییرات و تنوع و نوعی تفاوت بین اثار قدیمی و جدید خود در کنار خلاقیت و هنر جدیدی هست که بدون در نظر گرفتن زمان هر اثر شکل و بوی خودش رو داشته باشه و این جور نیست که اگر مثلا شما 5 سال پیش اثری رو از چاووشی یا یگانه یا ...مورد علاقتون شنیدین که واقعلا مجذوبش شدین الان و به بعد هم اون خواننده باید اثار خود رو در هر البوم یا ارائه خودش با همان سبک و شکل و بوی کاری بیرون بده که در این صورت این امر یک امتیاز منفی برای اون تلقی میشه .چون اثر هیچ تنوع و تفاوت و خلاقیتی رو در خود نداره
.
پس هر اثر مختص وقت و زمان خودش هست و شباهت و تکرار اون استایل در زمان های جلو تر ضعف و نقص در هنر اون ارتیست بحساب میاد.
متاسفانه بعضی از طرفداران که ترک های جدید رو گوش میدن و دوست دارن همشون مثل ترک هایی که 4 . یا 5 سال پیش از اون هنرمند شنیدن باشه در اشتباه هستن و باید اثر جدید رو با زمان و خلاقیت هنری و تنوع و مهم تر از همه تفاوت زیاد جدا از خارج رفتن از استایل اختصاصی بشنوند و قبول کنند.
اگر قرار باشه همه البوم ها مثل هم باشن پس کسی نباید بره و اثری که مثلا در سال 85 ارائه شده رو بگیره و گوش کنه و همه متاسفانه مثل 99 درصد اثار ایرانی فکر گوش کردن اهنگ جدید از یک هنرمند هستن نه رفتن سراغ کارنامه هنری و این یک سیاست هنری هست که ارتیست های بزرگ همیشه اون رو رعایت میکنن.
جدا از این حرف ها چاووشی بعد از البوم یع شاخه نیلوفر که نقطه متمایز شدن هرچه بیشتر از رقبای خودش بود و با قدرت زیاد خود در اهنگ سازی و پرداختن به ژانر جدیدی در کنار استایل خودش از راک و...استفاده کرده
و توانسته خیلی ها رو در اون سبک مجذوب خودش کنه که البته بدلیل همون مسایلی که در بالا مطرح کردم چندان برای طرفدارانی که تا اون موقع بیشتر اهنگ های مثل سنتوری و متاسفم و احساسی ازش میشنیدن قابل قبول نبود ولی بمرور زمان بخوبی جا افتاد و استقبال زیادی رو بخود خواهد گرفت.
یکم این ذهنیت اشتباه رو از خودمون دور کنیم اجازه پیشرفت به هنرمندانمون بدهیم...
اثر چاووشی گرچه ضعف داشت ولی بخاطر همون مسائل که گفتم خیلی طول میبره که جا بیوفته..شک ندارم چند سال دیگه از این البوم ها بسیار صحبت میشه...
همین!
یا علی...