بنده به عنوان یکی از علاقه مندان صدای افتخاری تعدادی نقد به آقای افتخاری دارم که امیدوارم خود ایشان به کلیه این انتقادها پاسخ دهند
1. آقای افتخاری شما بارها گفته اید و می گویید برای مردم میخوانید. حال به گذشته شما نگاهی می افکنیم که در آن نیلوفرانه 3 ملیون نسخه به فروش رسید، کاست هایی چون یاد استاد، امان از جدایی، تازه به تازه و غیره نیز فروش بسیار بالایی داشتند. حال سوال من از شما این است که آلبوم عاشقا سلام عاشقا درود شما چند نسخه فروخته است؟ (در حدود 120 هزار نسخه). این یعنی اینکه مردم سبک جدید خواندن شما را دوست ندارند. حال چه میشود که علیرضا افتخاری سبک قبلی خود که مورد علاقه مردم بود را رها میکند و به سبکی متفاوت روی میآورد؟ به نظر من این موضوع فقط یک دلیل دارد و آن هم این دست که افتخاری مردم را رها کرده و به عنوان یک خواننده حکومتی هر آنچه دولتمردان میخواهند را در عوض دریافتی بسیار بالا میخواند
2. یادم هست که علیرضا افتخاری در همدان برای تیم پاس خواند و بنده نیز آنجا حضور داشتم. علیرضا افتخاری چنان حرکات سبکی هنگام خواندن ترانه های مثلا شاد فریدون خوشنود انجام میداد، که بنده را به تاملی عمیق فرو برد. آیا اینکه ایشان در تمامی مجالس دولتی تعدادی ترانه را لبخوانی کند این نشان مردمی بودن است؟ آیا میتوان استنتاجی غیر از این کرد که ایشان هنر خود را برای کسب درآمد فروخته است؟ البته کسب درآمد کار بسیار خوبی است ولی نه به قیمت فروختن اصل هنر. به نظر من اگر آقای افتخاری پول میخواهد بهتر آن است که در کشورهای آمریکایی و اروپایی کنسرت بگذارند.
3. همین جدا شدن از مردم و تکیه بر نهادهای دولتی سبب گردید که ایشان آقای احمدی نژاد را روبوسی کنند. مطمئن باشید این روبوسی به خاطر احترام و از این دست حرفا نبوده و اقای افتخاری با این عمل قصد ارتقای مقام خود در نظر دولتمردان را داشته اند.
حال به اقای افتخاری پیشنهاد مینمایم به جای نامه نوشتن و درخواست کردن از نهادهای دولتی، به دامان مردم باز گردند و برای مردم ترانه ها و آوازهایی را که آنها دوست دارند را بخوانند. آقای افتخاری بنده به عنوان یک هنرجوی موسیقی شما را دوست دارنم و از شما میخواهم به رسم ادب و احترام به مردم، کار کردن برای پول را کنار گذاشته و نهاد های دولتی را رها و به آغوش مردم باز گردید. مطوئن باشد آغوش مردم همیشه پذیرای بزرگ مردان آزاده خواهد بود.