مشکل این نقد اینه که فقط ملودی و تنظیم در نظر گرفتن.فارغ از اینکه یه اثر هنری باید احساس ادم و قلقک بده.اصلا به ترانه یا صدای خواننده یا نحوه خوندن توجه نشده.
اگه منتقد به صدای خواننده توجه می کرد هیج وقت نمی گفت قطعه چراغ هارو خاموش کن من و شاد می کنه چون سوزه صدای رضا صادقی مخصوصا در اوایل اهنگ هر ادم بی احساس سنگ دلی روبه گریه میندازه
گفتید شعرها خوبه.همین موضوع نمی تونه جز محاسن باشه؟اونم در صورتی که ترانه های امروزی 90 درصد سخیفه؟همین استعداد بالای خواننده رو علاوه بر خوندن در ترانه سرایی نشون نمیده؟شما ترانه خوب و بد یا خرابم نکن و اصلا جز اهنگ های خوب اسم نبردید در صورتی که اگه فارغ از تنظیم و ملودی و این اصطلاحات گنده گنده گوش بدید
دوتا کاری هست که به شدت احساس و قلقلک میده.مگه غیر از اینه که یه اثر هنری باید با احساسات ادم بازی کنه؟
ایا ملودی اهنگ خوب و بد جز بهترین ملودی های چند سال اخیر نیست؟ایا نوع خوندن خواننده تو این اهنگ به شدت حرفه ای و احساسی نیست؟
ایا ترک حق با تو بود اهنگی نیست که به شدت به دل بشینه؟
البوم یکی بود یکی نبود البومی بود که از نظر منتقدین جایگاه بالایی داشت ولی به علت داشتن فضای سنگینی که داشت مورد قبول عوام مردم قرار نگرفت.این البوم تلفیقی از دو البوم قبلیبه و به نظره من موفق تر از وایسا دنیا بود.
به هر جال همین که با وجود این همه البوم همه توجهات به این البوم نشون از موفقیت و اثرگذاری زیادی هست که تو این کم تونسته به جا بگذاره.