من فکر می کنم جناب آقای لطفی اخیرا کمی به خودبزرگ بینی دچار شده اند. همه می دانند این مسائل که ایشان مطرح می کنند خلاف واقع است. عرصه ی هنر جایگاه من من کردن نیست. به ویژه عرصه ی هنری همچون موسیقی ایرانی که با شعر و ادب کهن ارتباط تنگاتنگی دارد. چطور ممکن است کسی داعیه ی شعر و ادب داشته باشد و با سعدی و حافظ و مولوی در ارتباط باشد و اینگونه سعی کند از اعتبار و آبروی دیگران برای خود نردبانی بسازد و بالا رود؟ آقای لطفی فکر نمی کنید برای کسب شهرت و اعتبار لازم نیست خاطراتی کاملا بی اعتبار را یادآوری کنید، بلکه دست به تولید آثار ماندگار بزنید؟ چرا به جای اینکه سرود سپیده را با صدای این و آن اجرا کنید تا بگویید مالکش شما هستید نه شجریان، آثاری بالاتر از آن تولید نمی کنید؟ فراموش کرده اید زنده یاد مشکاتیان چگونه بر شما تاخت؟ چرا ادبیات خود را تغییر نمی دهید؟ آقای لطفی عزیز خود می دانید که اکثر علاقمندان موسیقی ایرانی استاد شجریان را پدر این موسیقی می دانند. شاید بیش از 90درصد کسانی که شما را می شناسند اولین بار از طریق آثار ایشان شما را شناخته اند. پس اینگونه اظهار نظرها جز آنکه شما را از چشن مردم بیاندازد نتیجه ای ندارد. به عنوان یکی از هواداران شما با تمام وجود امیدوارم در ادبیات خود تغییرات جدی دهید.