سلام
زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه نرود ...
.
.

آقای رضایی تنها مدیری بود که در این 6 سال یکبار جواب سر بال نداد... یکبار نگفت جلسه دارم و نمی توانم حرف بزنم... یک بار نگفت خوب شد چون من بودم ... هیچگاه از نگاه بالا به سایرین نگاه نکرد... همه کسانی که از نزدیک با وی در تماس و در کار بودند ایشان را دوست داشتند و دارند و همچنان به ایشان وافادارند - دوستی که دوره مدیریتی یکساله آقای ترابی را با دوره 6 ساله آقای رضایی به محک ارزیابی گذاشته است بی گمان نمی داند که دارد دفتر موسیقی را با انجمن موسیقی قیاس می کند که اگر رضایی هم در دفتر موسیقی جایی و سمتی داشت قطعا موفق تر عمل می‌کرد ! ... رضایی یکبار صراحت و حقیقت را کنار نگذاشت - او هیچگاه برای ماندن در صندلی مدیریتی خود اغراق نکرد دروغ نگفت و اعتراض خود را درباره دولت معاونت هنری و دفتر موسیقی در نطفه خفه نکرد کاری که همه ناتوانان می‌کنند... اگر جز بهترین‌های های مدیریتی موسیقی نبود اهل درد بود و ...
برای ایشان در هر لباس و سمتی آروزی پایداری و مانایی دارم.