میون این همه بی حوصلگی و حال بد و روزای تکراری این اتفاق زیبا حال منو برای مدتی واقــــــــــعا" خوب کرد.به یاد ندارم هیچ وقت به اندازه لحظه ای که ساندرا بولاک فیلم "جدایی نادر از سیمین"رو به عنوان برنده بهترین فیلم خارجی تو اسکار اعلام کرد خوشحال شده باشم...از صمیم قلبم احساس خوشحالی کردم.افتخار کردم ایرانی هستم و هم وطن عزیزی مثل اصغر فرهادی دارم.لحظه ای که اصغر فرهادی روی استیج بود و اون حرفای بسیـــــــار زیبا رو زد...لحظه ای که به زبان شیرین"پارسی" گفت"سلام به مردم خوب سرزمینم..."لحظه ای که سارینا فرهادی عزیز اشک شوق میریخت و منم همراهش اشک میریختم...هیچکدوم از این لحظات ناب رو با دنــــیــــــا عوض نمیکنم...اون غروری رو که از حرفاش به دست آوردم رو با دنیا عوض نمیکنم.واقعا" به آقای فرهادی و گروه خوبش افتخار میکنم.و میخوام بهش بگم:آقای فرهادی عـــــــزیز...از صمیم قلبم ازت متشکرم که دیروز چند دقیقه از بهترین دقایق عمرم رو برام ساختی،عینه حرفایی رو زدی که مثل یه بغض مدت ها بود توی گلوم مونده بود ولی نمیدونستم به کی میتونم بگمشون،بهت افتخار میکنم و برات بهترین ها رو آرزو دارم:))