با احترام زیادی که برای خود محسن چاوشی عزیز و طرفدارای نازنینش قائلم میخوام نظر خودمو بعد از گوش دادن به این آلبوم اعلام کنم و قبلش باید بگم که من فقط طرفدار مهدی یراحی هستم.
محسن چاوشی توی این آلبوم و آلبوم خاص برخلاف انتظار واقعا کارهای ضعیفی ارائه کرد.
توی آلبومی به سبک دلصدا هرکی که وارد میشه باید حرفی برای گفتن داشته باشه و خلاقیت توی کاراش باشه.
شعر سلام به صلح محسن چاوشی فوق العاده ضعیف بود و عملا در برابر شعرهای دیگه حرفی برای گفتن نداشت ، این وضعیت برای کار شهاب رمضان هم هست و کار اون هم خیلی ضعیف بود و فریدون آسرایی هم ترانه ای که ارائه کرد سعی داشت حرفی بزنه اما نتونسته بود.
و اینکه این محسن چاوشی واقعا با روزهای اوج خودش و شاهکارهایی مثل سنتوری ، یه شاخه نیلوفر و ... فاصله خیلی زیادی داره و به نظر من دلیل اصلی این فاصله گرفتن از اوج چاوشی ترانه های ضعیف و تکراری هستش...
در مقابل کارهای فرزاد فرزین و بهنام صفوی و شاهد صادقپور فوق العاده بودش و ترانه مهدی یغمایی هم قشنگ بود و هم خلاقیتش توی استفاده از مکالمات بی سیم شهید همت جالب بود !!!

در کل سطح آلبوم خیلی خوب بود و قوت ها بر ضعفها برتری داشت و در مقایسه با سایر آلبومهای گروهی بازار موسیقی رتبه اول در اختیار دلصدا هستش.