متاسفم برای وضعیت حال حاضر موسیقی ایران.تازه مدتی بود که کارهای مجاز داخلی، از استاندارد ها فراتر رفته بودند و هر اثری که بیرون میومد، ماندگار میشد.

ببینید تو این 2-3 ساله چند تا آهنگ درست و حسابی و چند تا آلبوم قوی به بازار اومده؟ اینها همه نشونه ی پیشرفت موسیقی و علاقه ی مردمیه که با تمام محدودیت ها، گرفتاری ها، غم ها، محرومیت ها و ... به این موسیقی احترام میذارن و بازارش رو گرم نگه میدارند و کمتر سراغ موسیقی غربی و غیر مجاز میرن.

حالا همین دلخوشی کوچیک رو هم از ما بگیرن، خدایی با چه امیدی زندگی کنیم؟ با چه اعصابی کار کنیم؟ رفتار کنیم؟ حداقل این موسیقی هیچی هیچی هم که نداشته باشه، می تونه یه کم روح و روان مارو که آروم کنه تا کمتر بهم دیگه گیر بدیم!

به امید روزی که از زمان تکمیل یک آلبوم تا انتشار اون، تنها یک ماه فاصله باشه و "شب" هایی که " روز" و "هزار و یک شبی" که "هزار و یکسال" نشه!