من سال ها عاشق چاوشی و کاراش بودم. البته با کارای آخرش یه کم از علاقم کم شده بود ولی امیدوار بودم . ولی با این اتفاق می تونم بگم نه تنها علاقه ای بهش ندارم که .... . نه به خاطر این اتفاق، بلکه با کارایی که این اواخر ارائه کرده. چاوشی به جای ایکه افرادی مثل ایمان قیاسی و حجلزی رو بالا بکشه خودش داره می ره پایین. الان چاوشی می تونه این شعر امیر رو تو خلوت خودش بخونه: رفیق من سنگ صبور غم هام... به دیدنم بیا که خیلی تنهام... هیشکی نمی فهمه چه حالی دارم... چه دنیای رو به زوالی دارم