واقعا موسیقی امروز ما با این همه ترانه ای که تلخندوغمگین و تصنعی و بازاری به آدمای موسیقی بلد مثل سینا حجازی و یا امید حاجیلی نیاز داره.کسی که حرفش که شاید جدی و تلخ هم باشه بزنه اما از یه مسیر دیگه.البته منظورم این نیست که کار غمگین بد هست بلکه منظورم کاریه که خوانندش نه سواد داره و نه اون غمی که پشتش تفکر باشه.اما غمگین میخونه چرا چون کارای غمگین گرفته چرا چون کسایی مثل علی لهراسبی و فریدون آسرایی غمگین خوندن و محبوبن.اما این آدم نمیدونه که دلیل این محبوبیت غمگین خوندن نیست بلکه تفکر و بینشیه که پشت اثر وجود داره.