وقتی آثار اردوان کامکار را می شنوی تکلیفت معلوم است در هم تنیدگی آرپژها و جملات مجزای دست چپ و راست سرعت و تکنیک بالا در پاساژها و خلق ملودی های به یادماندنی و تاثیر گذار...در ساز استاد پرویز مشکاتیان در عین وفاداری به ردیف امضای نوازنده و تفکر و شیدایی او کاملا مشهود است هرچند به قول خود استاد برای بیان منظور نه در غالب دستگاه و نه در ریتم خاصی نمی ماند اما جملات سنتور استاد به نسل گذشته بیگانه نیست ... اما در ساز پویا سرایی که بسیار هم زیباست خوب که دقت کنی نمی توانی به راحتی بعنوان یک تکنوازی سنتی یا حتی تکنوازی معاصر به سبک اردوان کامکار باشد فرم جملات جدید است ایست ها تغییر کرده و پاساژ با ظرافت و راحتی در اختیار نوازنده است البته قصد تحلیل و نقد ندارم فقط می گویم ...
یک سنت شکنی جسورانه