چون دوستان به ترانه نابرده رنج سروده روزبه بمانی اشاره کرده بودند میخوام عرض کنم که این ترانه به هیچ وجه مثال زدنی نیست چه جایی که میگه :برام هیچ حسی شبیه تو نیست که به جای:هیچ کس شبیه تو نیست،اومده یا جایی که گفته کنار تو درگیر آرامشم که درگیری با آرامش در تناقض محضه و معلومه که بمانی غافل بوده از این نکته و چه جایی که گفته :یه وقتایی حس میکنم پشت من همه شهر میگرده دنبال تو که دو تا اشکال داره یکی اینکه به جای پشت من باید میگفته پشت سر من و دوم اینکه معشوق یا مخاطب چه شان و جایگاهی دارد که وقتی عاشق غیبش زده همه دنبالش افتادن؟!
بمانی ترانه سرای خوبیه ولی قطعا یه آلبوم کامل رو برای هیچ خواننده ای در هیچ سطحی نمی تونه کار کنه(اینو از غیب نمی گم و گواه حرف من آلبوم شهروزه و داریوشه)نتیجه این فول آلبومها تکرار و ضعف تالیف و در آوردن پدر وزن مفاعیلن مفاعیلن است که تا به حال در طول تاریخ ترانه ایران اینقدر به کار گرفته نشده.در کنار این تکراری بودن مضامین روزبه در استفاده از قافیه ها هم به تکرار افتاده.یه چیز دیگه هم هست و اونم اینه که ملودیهای افکاری هم به شدت تکراری میشن با این ترانه ها و وزنها و حرفای تکراری.روزبه یه ترانه سرای جوونه که باید اول شعرو خوب بشناسه برای اینکه مشخص شد که خیلی وقته حرف تازه ای برا گفتن نداره و اگر شاعر بود شاعرانگیش نجاتش میداد از آفت تکرار.من صدای احسانو دوس دارم و بعضی بیتهای روزبه و خط ملودیهای افکاری رو هم.ولی می خوام از احسان بپرسم از سلام آخر چه جوری به اینجا رسیدی؟خداییش اون ترانه ها کجا و این ترانه ها کجا؟تو با ترانه های ضعیف صدات رو هم از دست میدی چون خواننده کلام محوری هستی.یه نگاه بندازین به ترانه هایی که قبلا می خوندی.برای آخرین بار،این قرارمون نبود،سلام آخر،باران که میبارد،شب سرمه و ...