اصولاً در تمام دنیا هنر و موسیقی هم به سطحی پائین نزول کرده... دیگر سوپر استار ظهور نمیکنه و این همه برمیگرده به وضع دنیا که به دهکده جهانی تبدیل شده و هنر به مس پروداکشن تبدیل شده. اما اینکه نویسنده محترم هر چند وقت جذب سبکی میشه هیچ اشکالی نداره چرا که موجود زنده در اثر تغییر شرایط احتیاجاتش هم تغییر میکنه. و اما در ابتدا که ایشان موسیقی پاپ را شنیدند چون حضور ذهن قبلی نداشتند فکر کردند چیز جدیدی شنیده اند. بعد طرف موسیقی سنتی رفتند که از آن هم زده شدند چون نمیدانستند که ۱۰۰ سال است که دچار یکنواختی و مکرارات است... و همینطور تا بقیه ماجرا... هنر بازاری با خواست بازار پیش میره و ساخت پول هدف نهایی آن است. اما هنری که به دنبال خلاقیت های جدید و سبک های جدید باشه و حرفی جدید برای گفتن داشته باشه در قالبی پیش ساخته جای نمیگیرد و ذهن هنرمندش نمیتواند هیچ قانون و قواعدی را به حساب آورد .
موسیقی هنرمند عزیز سیروان تازگی برای شنونده فارسی زبان دارد چرا که اگر سعی شود که مفهوم کلمات به گوش مشخص نشود که زبان فارسی است به نظر شنوده میتواند یک اجرای موسیقی پاپ غربی باشد. اما مشکل آنجا شروع میشود که یک فارسی زبان هرگز کلمات را به این شکل ادا نمیکند و برای اینست در اجرای موسیقی سیروان مفهوم شعر نمیتواند تاثیر گذار باشد و فقط رل مصالح و صدا رابازی میکند. اما در موسیقی غربی لحن صدا خواننده با نوع و تن محاوره ایی که مردمشان دارند یکیست و مفهوم شعر به سبب لحن اش احساس دیگری منتقل نمیکند.
امیدوارم منظورم را توانسته باشم به درستی منتقل کرده باشم.