کاملا باهاتون موافقم.به شخصه همه ی آهنگهای مانی رهنما رو دوست دارم اما اون آهنگهایی که حماسی،اعتراضی و متمایل به راک هستند،به خصوص تنظیمهای داریوش تقی پور،به نظر من فوق العاده تراند.صدای مانی رهنما به فضای راک و اعتراضی شدیدا می خوره.امیدوارم باز هم وارد اون فضا بشه.
از جمله ی آهنگهایی که توی این فضا کار شدن و من به شدت دوستشون دارم:آخرین غزل،شاهپر،حرمت،سقوط(عاشق این آهنگم)،مرگ ماهیها،مرثیه،اعتراض،بغض و پاییز(که فوق العاده عالی کار شدن)،طلای رو سیاه و ...

مثلا در مورد آهنگ بغض،فضایی راک که با حسی مبهم شروع میشه،آهنگ به شکلی گیج کننده و در فضایی مبهم جلو میره و سپس با ریتم گیتار آهنگ وارد فضای اصلی خودش میشه و وقتی که شنونده کاملا آماده شد صدای سنگین مانی شنونده رو میخکوب می کنه:ای تو برایم همه کس.................
یا آهنگ پاییز که یک عاشقانه ی تلخ و اعتراضی است و شنونده رو به فضایی سنگین و جدی می بره و با یک جمله ی تلخ به پایان می رسه:تو خسته بودی از من،من از گلایه سرشار/وقتی که می شکستم،گفتی خدا نگهدار
واقعا این آهنگها رو نمیشه با زبون توصیف کرد.دستش درد نکنه.