با کمال افتخار یکی از بزرگترین خاطرات
زندگی من ،حضور در کنسرت و منزل
استاد ارجمند مهندس همایون خرم بود که با چیره دستی تمام
به ساز بی جان خود، که چوبی و سیمی
بیش نبود ،جان و روحی دادند که
جان و روح انسان خاکی را به عالمی روحانی
رهنمون نمودند دستان استاد را می بوسم و با قلبی شکسته و اندوهی فراوان برایشان که شاید تنها باز مانده مکتب
بزرگ مرد موسیقی ایران، ابوالحسن صبا
بودند روحی شاد و یادی گرامی آرزو میکنم.خداوند به خانواده استاد و پسر عزیزشان رضا خرم صبر بدهد . .

سعید عبداللهی