درباره ترانه های فرید احمدی باید بگم در مجموع شخصا به کارهای بنیامینی او اعتقادی ندارم و فکر می کنم کارهای قبل از سال 85 او، فضاهای زیباتری خلق می کرد (نمونه ی آن ترانه تو سرزمین عشقی با صدای محمد رضا عیوضی) . او پس از موفقیت نیمکت، دیوار خود، به طرز عجیبی به بازی با کلمات روی آورده است. ولی انعطاف پذیری زیاد او در ترانه سرایی، به نوعی جالب است. بعضی از ترانه های مثل روغن فقط سطح را می پوشاند و بعضی مانند لنگر کشتی است که تا اعماق دریا می رود!