سلام.من هم حرف سعید رو خیلی قبول دارم که ترانه های بابک صحرایی دارای حس نیستن.
تو این آلبوم به نظر من تنها ترانه ایی که به راحتی می شه باهاش ارتباط برقرار کرد ترانه پرستش افشین یداللهی بود.
اما در مورد آهنگسازی ها..جا داره ار همه آهنگسازهای این اثر تشکر کنم و خسته نباشید بگم.
اما در مورد اجرای حامی مثه همیشه اجراها خوب هست اما به نظرم صدا بیش از حد اسیر تکنیک هست.
اما بهترین اجراها به نظرم قطعه آخدا و پرستش هست..
اگر حامی با ترانه سراهایی مثه افشین یداللهی و اهورا ایمان و کاکایی و امثال این ترانه سراهای که ترانه هاشون هم حسی هست و هم تکنیک داره بیشتر کار کنه ...به نظرم نتیجه فوق العاده بهتری می گیره.
چون واقعا ترانه ها خیلی سخت با مخاطب ارتباط برقرار می کنن.
ترانه ها بیشتر درگیر تکنیک هاو آرایه های ادبی هستند تا احساس...
به امید توفیق روز افزون برای همه هنرمندان موسیقی ایران