" حریص Greedy "
یه آلبوم دیگه از خواننده ای که واقعا عاشقشم و بهش میگفتیم سلطان پاپ و حالا میبینم موسیقی پاپ ما در حدی نیست که کسی حتی مثل محسن چاوشی که موفقترین و محبوبترینه بتونه این عنوان رو داشته باشه .
باز هم گفتند گذشته رو فراموش کنید و این بار دیگه میترکونه و حالا میبینیم مشکلات یا بهتر بگم ضعفهای چاوشی داره همینطوری بیشتر میشه . فقط کافیه روند چاوشی رو در این سه آلبوم مجاز ببینید .
اگه زمانی که ژاکت رو برای بار اول شنیدم گفتم خیلی به دلم نشست اما قابل قبول بود و یه جاهاییش رو دوست داشتم ولی حریص رو که برای بار اول میشنیدم داشت گریم میگرفت و گریه نه به خاطر کیفیت آهنگها , بلکه به خاطر این چیزی که به اسم چاوشی داشتم میشنیدم و در عین حال اعصابم هم داشت خورد میشد اگر چه اون وسطا حریص و زیبایی یکم آرومم کرد . اگر چه هنوز هم ناراحتم .
شعرهای یه شاخه نیلوفر اکثرا خیلی خوب بود و جزء بهترینهای این سالهای موسیقی پاپه در عین حال که میشه گفت شعرهای ژاکت تماما خوب نبود , بدون هیچ تعارف یا غرض ورزی باید بگم در حریص حتی یه شعر در کل خوب که مخاطب از چاوشی سال 89 انتظار داره توی این آلبوم نیست . حتی خود دو شاعر عزیز مخصوصا ارجینی در بیشتر آهنگها خط خاصی رو توی شعرها دنبال نمی کنه و و میره تو مایه های شعر نو که به زور قافیه دار شده و بعضیها هم مثل شعر دلم تنهاس تنها 6 بیت ضعیفه .
خاصیت شعرهای محسن چاوشی این بود که علاوه بر این که عمیقا عاشقانه حقیقی بودند به نوعی از دلتنگیهای انسان امروز میگفت ولی شعرهای این آلبوم حتی واقعا عاشقانه هم نیستندچه برسه به دلتنگیهای انسان . درسته که ارجینی و صفا در موفقیت چاوشی خیلی موثر بودند ولی چاوشی حداقل تا یکی دو سال باید بی خیال امیر ارجینی و حسین صفا بشه چون ظاهرا ایده هاشون ته کشیده یا دیگه فعلا به درد چاوشی نمی خورن یا شاید هم انقدر در خوشی اند که دیگه فراموش کرند خود واقعیشون .
ملودی و تنظیمها قابل قبول بود ولی آنچنان خاص نبود و چند جا که سعی شده بود متفاوت و امروزی باشه یا خوب بود یا بد یا افتضاح مثلا توی کاره چمدون بد بود و در غم وشادی افتضاح بود , منظورم اون تکه هایی که صدای چاوشی نیست . مثلا اون صدای " له له له ا لا لا " توی آهنگ غم و شادی واقعا چیه , باور نمیکنماین کاره چاوشی باشه . محسن چاوشی فراموش کرده همون محسن چاوشی خاص , قشنگ و هم عامه پسند و هم خاص پسند بود . .البته ایده های خلاقانه ترک 6 حریص خوب بود و در ترک 8 یا زیبایی خیلی خوب بود و بهترین تنظیمها و نقاط امید آلبوم تنظیمهای کوشان حداد بود . واقعالازم نیست از این آهنگها و تنظیمها استفاده بشه برای این که فروش آلبوم بالا بره .
به طور کلی آهنگهای شاد آلبوم : چمدون , غیر معمولی , حریص , زیبایی موفقترین کارهای آلبوم بودند . و کلا حریص و زیبایی بیشتر آدم رو ترغیب میکنند که بشنویشون و شاید بتونم بگم فعلا زیبایی رو دوست دارم .
امیدوارم چاوشی بدونه جایگاهش کجاست و نباید بعد از چند ماه انتظار هواداران این طور با احساساتشون بازی کنه .
آهنگای بادباکای رنگی و کافه های شلوغ و در کل کارهای آروم آلبوم سعی شده خیلی خاص باشه ولی در کل این آهنگها هم به چاوشی کمک نمیکنند.
شاید دوباره بعضی بیان بگن یه شاهکاره دیگه از سلطان ولی نمیدونند همینها با این جملات اغراق آمیز چاوشی رو به اینجا رسوندند.
امیدوارم آلبوم 13 سال دیگه منتشر بشه و البته اگه خوشبین باشیم و دوباره به خودمون امیدواری بدیم که آلبوم 13 ماندگار خواهد شد ولی حداقلش اینه که شعراش خاص اند و خاطره بد این آلبوم از بین میره .
نکته پایانی : با اینکه معمولا آلبومهای چاوشی باید حداقل یک ماه ازشون بگذره ولی حریص از ژاکت پایینتره و قابل مقایسه با یه شاخه نیلوفر نیست . و در کل حریص رو در جهت موسیقی پاپ بی هویت این روزها میدونم .