جناب صحافی گرامی با سلام از قلم پر احساس و منطقی شما لذت بردم . مطمین باشید که اگر شخصی ریگی به کفش نداشته باشد به عدد ۱۱۰ توجهی نمیکند همانطور که من هم متوجه این نوع آمار دهی شما نشدم ولی از خودنمایی های نویدی که اینگونه حرکات جزیی از اخلاق نا پسندش بشمار می رود پی به آن بردم. همه می دانیم که استاد ناظری گزیده کار هستند وتعداد البومهای منتشرشده از ایشان در حدود ۴۰ البوم است. اما مشکل ما آمار و ارقام نیست ... مشکل بغض و کینه برخی از غرض ورزانی است که چون تاری به دست گرفته اند و یا شبی را با لالایی ویولن خوابیده اند خود را کارشناس موسیقی لقبی داده اند! وای به حال موسیقی ما اگر کوچکترین کارشناسش این آقا باشد .. در روزگاری که وزیری خود را به دروغ دارای مدرک دکترا میداند از یک جوان جویای نام که کاری به غیر از دو بهم زنی در شبکه اینترنت ندارد شاید نباید بیش از این انتظار داشت. چرا که او هم حق دارد خود را بتهوون ایران بداند حتی اگر خود زحمت اعطا و امضای مدرکش را کشیده باشد. بنده هم به استاد شجریان خیلی علاقه دارم . متاسفانه نویدی به استاد شجریان هم رحم نمی کند و مغلطه کاری های این جوان نا پخته را در سایت شجریانی ها دیده ایم و به حماقتش خندیده ایم که مگر برای معروف شدن راه دیگری موجود نیست ؟ پس سبکسری تا کجا ؟؟؟ صلاح کار کجا و من خراب کجا ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا همین چند ماه پیش بود که نویدی در وبلاگ استاد شهرام ناظری اعتراف به اشتباهات متعدد خود کرد و بطور رسمی از دوستداران استاد ناظری معذرت خواهی کرد. اما بار دیگر فیل این بچه هوای هندوستان کرده است ! چرا که فقط کودکان هستند که سخن خود را فراموش می کنند سوال اول و آخر اینست که مگر در نوشته شما مورد دیگری نبود که به آن اشاره شود ؟ چرا همیشه باید نیمه ی نیمه ی نیمه ی خالی را ببینیم. چرا احساسمان آنقدر کورست که زیبایی ها را نمی توانیم ببینیم. با شخصی دشمنی ندارم چرا که مکتب ناظری که بزرگترین تاثیرات را از عالیجناب مولانا داشته ما را جور دیگری پرورش داده است. باشد که بدانیم و بشناسیم که نادانی مادر تمام مشکلات است . گر خطا گفتیم اصلاحش تو کن مصلحی تو ای تو سلطان سخن هم دعا است و اجابت هم ز تو ایمنی از تو مهابت هم زتو با سپاس - علی