جمعه حرف تازه ای برام نداشت
هرچی بود بیش تر از این ها گفته بود ...

فرهاد مهراد ... چه اسم غریبه ای ... اون کیه؟؟؟ کی بوده؟؟؟چی کارس؟؟

وقتی نگاه می کنم به دور و برم ، بچه های دهه هفتادی رو می بینم که قراره امیدهای فردای موسیقی ما باشن.
قراره راه فریدون فروغی و کورش یغمایی و فرامرز اصلانی و ... رو ادامه بدن و نام اونا رو زنده نگه دارن.
اما ..................
چی بگم؟؟؟چی دارم که بگم؟؟؟
کی دیگه گوشش به این حرفا بدهکاره؟؟

کی میدونه فرهاد کیه؟؟؟فرهای که وقتی می گفت "مــــحــــمـــد" ، مو به تن آدم سیخ می شد ...

الان یه بچه میاد دماغشو عمل می کنه و یه البوم میده ، پشت سرش هزارتا نظر و پیام و بَه بَه و چَه چَه میاد .
اما یه نگاه به این پست بندازین
توی سالگرد پدر راک و فولکلوریک ایران ، کسی حتا یه تسلیت خشک و خالی هم نگفته.

اگه همین جوری پیش بریم باید فاتحه ی موسیقی ایران رو بخونیم.
فرهاد کجایی که بیای ببینی شبکه ی ایران موزیک چه می کنه .

بازم به غیرت ما بچه های دهه 60 که همه بهمون میگن بی هویت ...
مایی که با "کودکانه" ی فرهاد و "قوزک" فریدون فروغی و "گل یخ" کورش یغمایی و "شقایق" داریوش و "پوست شیر" ابی و "صحنه" ی سیاوش بزرگ شدیم ، بهمون میگن بی هویت ، پس وای به حال بچه های این نسل ...

کودکانه ، مرد تنها ، گنجیشکک اشی مشی ، وحدت ، جمعه ، هفته های خاکستری و .........
من هنوزم :
"با اینا زمستونو سر می کنم ، با اینا خستگیمو در می کنم".