محسن چاوشی، قبلاً محسن چاوشی بود. زمانی که هنوز مجاز نشده بود. صداش، صدای محسن چاوشی بود. لحنش، لحن محسن چاوشی بود و البته آهنگاش هم همینطور.
اما وقتی مجاز شد...

درمورد آلبوم‌هاش، تا این لحظه(و البته به نظر من) محسن چاوشی، یکی درمیون آلبوم خوب و بعد مزخرف داده بیرون!
اولین آلبوم مجازش، یه شاخه نیلوفر، واقعاً عالی بود. حداقل هنوز محسن چاوشی بود. هنوز هم بنظرم بهترین آلبومیه که تو دوران مجازیش داده بیرون.
ولی آلبوم دوم. ژاکت. یه فاجعه بود! به زور یه بار آلبوم رو از اول تا آخر گوش دادم و دیگه نشنیدمش!
آلبوم سوم، حریص. واقعاً خوب بود و بهم چسبید. با اینکه محسن چاوشیِ همیشگی نبود، ولی آلبوم واقعاً خوب و شنیدنی‌ای بود.
و اما آلبوم چهارم... پرچم سفید... فاجعه‌ی سفید! کلاً چیزی دربارش نگم بهتره!
و آلبوم پنجم که باز هم (خوشبختانه) آلوم خوبیه.
خدا آلبوم ششم رو به خیر بگذرونه.

مشکلی که بنظرم محسن چاوشیِ الان پیدا کرده، اینه که اولاً صداش دیگه اون صدا نیست؛ صداش از یه صدای خش‌دارِ مخصوص به خودش، تبدیل شده به یه صدای زمخت و بد!
و از همه بدتر لحنش! متأسفانه متأسفانه لحنش کاملاً تبدیل شده به لحن یه نوحه‌خون!

محسن چاوشی هم محسن چاوشیِ قدیم...