انتقاد شما از "پرونده ای برای داروگ" به نظرم بسیار بی انصافانه آمد ، با خواندن نظرتان دوباره برگشتم و یکبار دیگر انرا از نو خواندم چون بار اول تنها چیزی که به ذهن من نیامد همان مدح و ثنا بودن آن بود ، که بیشتر معرفی اثری از طرف یک استاد بزرگ و نشان دادن نقاط قوت کار برای مخاطبی بود که وقتی به ترانه سرا و خواننده مورد علاقه اش عشق می ورزد هر چه توضیح ویا به قول شما مدح از این دست را به دل جان میخواند . . . چرا نگران نوشته های به قول شما مدح و ثنای آتی هستید ، مگر نمیدانید هر کسی که از مخلوقی تشکر میکند در واقع در حال عبادت و ستایش خالقی است که چنین مخلوقات در خور تحسینی را بوجود آورده است که با وجود تمام زخمهایی که این زمانه بر پیکرشان میزند باز مردانه برای شادی و نشاظ روح من و شما می سرایند و می خوانند . . . که اینان هر تقدیر و تشکری که دریافت کنند فقط بخش کوچکی از سهم خودشان را گرفته اند.