حالا که این مطلب رو گذاشتین،منم برداشتمو ازین فیلم میگم: یه صحنه ای بود که تو ایوون یا پشت بومه که رادان و گلشیفته فراهانی دارن یکی از شعرهارو با هم تکمیل میکنن(چه خوبه همیشه ما با هم باشیم...)واقعا به نظر من خیلی دید تحقیر آمیزی بود به مثلا بحث ترانه تو موسیقی پاپ .واقعا یعنی چی یعنی ترانه نوشتن اینقدر بچه گانه است که نشون دادن.منم با بهروز صفاریان موافقم که تو فیلمای مثلا موسیقی محور ما ،موسیقی وجه قالبیه تا خود فیلم.چون موزیسین حالا با توجه به موضوع فیلم سعی کرده بهترین کارشو ارائه بده.اما به نظر من خیلی از فیلم سازها اونقدر نگاه دقیق و درک درستی از موسیقی با کلام ندارن مخصوصا پاپ ندارن و بیشتر میخوان استفاده ابزاری از خواننده بکنن.منظورم اینه که تو فیلمهای ما موزیسین ها نگاه درست تر یا اشراف بیشتری به فیلم و فیلم ساز دارن تا فیلم ساز نسبت به موزیسین