این آلبوم رو به خاطر خاطره خوب رمانتیک گوش کردم. آلبوم بدی نیست.
هم تنظیم های متفاوت و هم تنظیم های بد از سیروان توی این آلبوم وجود داره. و تنظیم های زانیار هم که واقعا ابتدایی و ضعیفن. امیدوارم شهاب رمضان توی آلبوم های بعدی در حد دو یا سه ترک با سیروان و زانیار کار کنه. واقعا کاری مثل حالم خوبه که یه شیش و هشت خالتوره رو خیلیا بهتر از زانیار میتونن تنظیم کنن. یا کاری مثل خونه . مشخصه روش وقت زیادی گذاشته نشده. البته تنظیم سر آلبومی هم میتونست خیلی خیلی بهتر باشه. (البته اگه از سر آلبومی احسان خواجه امیری زودتر اومده بود میشد گفت خوبه). ولی کارهایی مثل غم عشق، عاشق کشون و خواب هم توی این آلبوم وجود دارن که تقریبا از کارهای خود سیروان متفاوت هستن. در کل این اصرار به حضور پررنگ سیروان و زانیار هم کمی عجیبه هم جز تکراری تر کردن کارهای شهاب رمضان کار دیگه ای نمی کنه.
اما بعد از رمانتیک که خیلی ها گفتن شهاب رنج زیادی از نت ها رو نمی تونه بخونه توی این کار سعی کرده خیلی صداشو بالا پایین کنه و نشون بده که می تونه نت های بالا رو هم بخونه. ملودی ها هم خوبن. اما به خاطر زیاد بودن ترک ها تا حدی درگیر تکرار شدن.
توی ترانه هم متاسفانه این کار از رمانتیک (که خودش توی ترانه معمولی بود) پایین تره. ولی میشه گفت غم عشق و عاشق کشون ارجینی به نسبت بقیه یه پله بالا تر هستن. نه مثل بعضی از ترانه های آلبوم که فقط لغت چینی پشت سرهم برای کامل کردن ملودی هستن.
شخصا از غم عشق فقط خوشم اومد. اونم چون هم تنظیم و هم ترانه خیلی شبیه به پشیمونی بود. خلوت و ساده.
اما اصلی ترین مشکل آلبوم، تکراری بودنشه. یه کار خوب یا باید تنظیمش عالی باشه یا ملودی. اما ملودی های نه چندان فوق العاده شهاب رمضان با تنظیم های تکراری و معمولی سیروان توی این آلبوم یه کار کاملا تکراری و شنیده شده رو تحویل مخاطب داده که خود رمانتیک هم درگیر این اتفاق بود. اما اگر کلی در نظر بگیریم آلبوم متوسط رو به پایینه. میشه گفت بد نیست.