گفته ی سیروان در صفحه ی شخصیش خطاب به هوادارانش در مورد کسایی که ازش انتقاد کردن:
همیشه گفتن که انسانهای موفق ، دشمنهای بیشتری دارن.
نمیدونم باید خوشحال باشم یا ناراحت... از اینکه از دید بعضی افراد موفق هستم باید احساس خوشحالی کنم یا از حسادتهای بی دلیلشون ناراحت بشم؟ نکته جالب اینه که من واقعا هنوز خودم رو انسان موفقی نمیدونم... هنوز احساس میکنم خیلی خیلی در کارم و زندگیم باید پیشرفت کنم. اگر هم با جایی رسیدم ، باعث تنگ شدن جای دیگران نشده ...دلیلش هم فقط این بوده که شماها من و کارهامو ، همینطور که هستم دوست داشتید و همیشه خودم رو به این دلیل انسان خوشبختی میدونم.

بیشتر از 7 ماهه که ترجیح دادم برای دوری از حاشیه و تمرکز بیشتر در کارم ، با هیچ نشریه یا سایتی مصاحبه نکنم و اگر هم صحبتی بوده همینجا ، برای شما نوشتم ... ولی در طول این مدت هر ماه و بعضی اوقات هر روز ، هر ترانه سُرا (!) ، تنظیم کننده (!) ، خواننده (!) ، خبرنگار (!) ، مسؤول سایت و خلاصه هر آدمی که فکر میکنه در موسیقی دستی بر آتش داره ، احساس کرده که رسالت بزرگی روی دوشش هست و باید من رو مورد حمله و نقد خودش قرار بده.

کاش این دوستان به جای رفتارهای پر از بخل و حسادت ، کمی روی آرامش درون و تخصصشون کار کنن.

به قول حافظ:

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت
که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت