سایت موسیقی ما:
شما که همیشه هر کنسرتی برگزار شد آن را خوب ، بی نظیر و ... توصیف کردید. برای هر یک تیترهای آنچنانی زدید:
برج میلاد ترکید، میلاد به آسمان نزدیکتر شد، آتش در میلاد، آقای استیج! و ... .
حالا چه شده که چند روزی ست فقط و فقط از در انتقاد وارد میشوید؟؟؟ جالب اینکه کسانی این نقدها را انجام میدهند که اصلا در حد و اندازه ای نیستند که خوانندگان سطح اول ایران را اینچنین نقد و تخریب کنند. اگر خواننده سالها پشت در ارشاد مانده، گناهی کرده است؟؟؟؟ یا مظلوم واقع شده؟؟ آیا داشتن ارکستر بزرگ و تعداد افراد زیاد نشانه کیفیت و برتری است؟؟ اگر اینچنین بود این خوانندگان محترم امروز کجا تشریف دارند؟؟ چرا خشایار اعتمادی از برگزاری یک سانس کنسرت عاجز است؟ چون دیگر افکارش کهنه شده است، چون آلبوم آخرش هم هیچ تغییری را در بهبود کارش باعث شد. ما به خوانندگان امروزمان افتخار می کنیم. این که بلیطهای کنسرت سیروان در دو ساعت تمام میشود. این که فرزاد فرزین آنگونه مسلط روی صحنه حاضر است. این که بنیامین با ارکستر مختصر و مفیدش در ایران و خارج از کشور بهترین و عاشقانه تین کنسرتها را به اجرا می گذارد. این که حمید عسکری سه ماه در آمریک کنسرت می دهد. و جذبه و کسرتهای احسان خواجه امیری، محسن یگانه، رضا صادقی و ... هم نیازی به توصیف ندارد. شماهایی که اینهمه دم از علم و سواد و ... میزنید چه کار کرده اید که امروز اینچنین حق به جانب صحبت می کنید؟؟ خانم لیلا رضایی که عنوان کرده اید آنروزها شعو مخاطب به ذهن کم سنتان نمی رسید؛ شاید امروز هم ماجرایتان تفاوتی با آن روزها ندارد که مخاطب را یک بی شعور پولدار توصیف می کنید.
موسیقی ما این کامنت هیچ توهینی نداشته و خواهشمندم تایید شود.