من فکر میکنم شما خیلی یک طرفه به قضیه نگاه کردید و بعضا بسیار متوهم. قسمت اول نوشته هاتون که گله گذاری های شخصی هست که فکر میکنم فقط بین شما و آقایان باشه! و حداقل من یکی که ازش سر در نیاوردم. اما قسمت دوم که راجع به کنسرت ها نوشتید. من همیشه منتقد وضعیت موسیقی ایران بودم و هستم اما نه تخریب گر اون. این که مخاطب با خودش خوراکی داخل سالن بیاره به نظر شما تقصیر کیه؟ یا مثلا خواننده باید اخطار کنه اگر خوراکی دارید برید بیرون؟! اینکه تعداد نوازنده های یک کنسرت زیاد باشه نشانه ی فاخر بودن اون هست؟ (اگر بگید هست من حتما توصیه میکنم بیشتر با موسیقی "پاپ" آشنا بشید) این دوران طلایی جناب اعتمادی رو که شما افسوس کشیدید که گذشت خاطرتون هست ایشون با همین کارهای سطح بالا و ارکستر بزرگشون که روی سن جا نمیشدن وقتی اومدن تا حتی کارگرای سر ساختمونم میدونستن ایشون ادای کی رو در میاره؟! واقعیت اینه که این که چرا کنسرت ها در ایران اینطوریه معلول این نکته هست که چرا هزار تا چیز دیگه در ایران اینطوریه!
در نهایت امیدوارم حتما کنسرت خوانندگان تراز اول "پاپ" جهان رو ببینید و بعد با خودتون فکر کنید که چقدر از کارهایی که اونجا انجام میشه اساسا ممکن هست که در ایران هم انجام بشه؟ هزار و یک دلیل که در حوصله ی این کامنت چند خطی که نمیدونم شایدم تایید نشه نمیگنجه! (و در ضمن این کنسرت ها رو که دیدید حتما به لباس هاشون هم دقت کنید)