تو کشور آمریکا یه آهنگ خونده میشه به اسمblurred lines ( کاری به خوب یا بد بودن آهنگ ندارم)
این آهنگ به مدت21 هفته در صدر جدول بیلبورد قرار میگیره
اگه این آهنگ تو ایران خونده شده بود افراد روشنفکر! ( مثل حامی) میگفتن این دیگه چه آهنگ داغونیه؟خیلی کار سخیفیه و از این حرفا
تو اکثر کشورهای دنیا به جز ایران فهمیدن که وقتی میشه از یه نوع موسیقی لذت برد دیگه چرا این همه مته به خشخاش گذاشتن و سلیقه ی ملت رو زیر سوال بردن و ادای آدمای روشنفکر و تحصیل کرده رو درآوردن؟
به خاطر همینه که اونا تو موسیقیشون پیشرفت میکنن و تو اکثر کشورهای دنیا مخاطب دارن ولی ما هنوز اندر خم یک کوچه ایم...
واقعا حدود واندازه ی هنر رو چه کسی تعیین میکنه؟
آقای حامی؟
طرفدارای آقای حامی؟
کی؟
واقعا چجوری یه عده به خودشون اجازه میدن به جای همه فکر کنن ( چون خیال میکنن بقیه یا اصلا فکر ندارن یا دارن ونمیتونن ازش استفاده کنن) و این چنین نظرات تندی رو بدن؟