این اساتید برجسته مقدس که هرآنچه بنوازند بانگی آسمانی است زمانی جوانانی هنرجو بودند که شاگردی مردان اخلاق و هنر بودند مردانی چون صبا تهرانی دوامی و... که شرط اول هنرمندی را اخلاق و تواضع می دانستند و خالصانه هنرشان را تقدیم شاگردان می کردند هرچند درباره آنها نیز نباید تقدس گرا باشیم اما امروز هرچه که هست خبری از خلاقیت نیست و از آن بدتر خبری از همدلی نیست! گروه سنتورنوازان چه شد؟ گروه دوستی چه شد؟ چرا همکاری ها انقدر مقطعی و مادی است راستش به نظر من حساب و کتاب و مادیت حرف اول را می زند اگرهم جوانی توانمند و دانش آموخته در گوشه ای حرف دلش را بر روی 5 خط حامل بنویسد باید پشت درهای بسته مافیای تهیه کنندگان و اسپانسران و شرکت های توضیع و ... بماند اساتید هم نان نامشان را می خورند