آقای صادقی از این که کسانی در هیات چنین برخوردی با شما داشته اند حتما کارشان محکوم است و فارغ از این ماجرا ما ایرانیها از هزاران سال پیش برای مهمان حرمت قاعل بودیم که قبل از چنین مراسمی در رفتار اجتماعیمان بوده ولی از طرفی گمان میکنم در باورتان و نوع رابطه با جامعه نوعی عدم تعادل وجود دارد.یعنی زمانی که به موزیک پاپ وارد شدید با نوعی هماهنگی با باور رایج دولتی خود را جا انداختید ولی زمانی که همین سیستم در جاهایی پشتتان را خالی کرد گفتید خدا همیشه با من است ولی انگار زیاد اینچنین نبوده.
مختصر میکنم:
خدا بزرگتر از خواست من و شماست و خدای تمام جهانییان است ولی ما نباید باور درونیمان را با حرکت سیستمها هماهنگ کنیم چون زمانی که تضاد منافع با آن پیش آمد راهمان را بستند فقان بر میآوریم که خدا که همیشه با ماست چرا این بار کسی به داد من نمرسد؟ یکی به داد من برسد! ولی داستان جوره دیگری رقم میخورد و حتی در اعتقاد قلبی خودتان هم اخلال بوجود میاید.
خدا از آن تمام جهانیان است نه سیستمها!