بلاییه که سر موسیقی ایران اومده.
از آدم هایی که معروف میشن و برای بقیه حرف در میارن و اجازه هر صحبتی رو به خودشون میدن، خواننده هایی که آثار بی نظیری دارند و بخاطر یک سری مسائل که هم تقصیر خودشونه و هم تقصیر دیگران اجازه فعالیت ندارن، آدم هایی که باسختی و مشقت و جون کندن برای موسیقی کار می کنن اما نتیجه نمی گیرن، تا موزیسین های نابغه ای چون "شادمهر" که از ایران رفت و جداً چه روزهای خوبی رو با خودش از اینجا برد (عجب حسرتی شد برای همه، چه روزای خوبی از این خونه رفت!) وناصر عزیز که حتی فکر کردن بهش اشک آدم رو در میاره! من گاهی فکر می کنم کاش هنوز شادمهر بود و همون حال و هوای مسافرو دهاتی رو واسمون زنده می کرد و برای رفتن به کنسرتش و فیلم هاش دست و پا می شکوندیم . کاش هنوز ناصر بود و با آهنگ هاش زمستون رو بهار می کردیم ... . افسوووووووس و فقط افسوووووس. چه روزهای تکرار ناشدنی ای بود! حقیقت همینه که تقصیر ماست! از ماست که بر ماست!