بدون تعارف می گم اصلا توقع این سطح اجرا رو به عنوان اولین تجربه رو نداشتم. خیلی خوب و قوی بود.قبل کنسرت فکر می کردم قراره بریم چندتا اهنگ بشنویم و برگردیم،اما بعضی ظرافتهایی که موقع اجرای زنده داشتن واقعا شوکه ام کرد.
چند وقت پیش نقدی گذاشته بودید که خلاصه اش می شد"امیر یگانه قربانی سلیقه ی مردم شده و تو البوم بیتابی،سلیقه ی مردم رو مقدم بر توان و قدرت خودش قرار داده" این قضیه کاملا تو کنسرت هم حس شد.ایشون تو البوم "بی تو تنهام" چندتا اهنگ دارن که روی جدیدی از ایشون به عنوان یه خواننده ی قدرتمند نشون می ده اما وقتی از 800 نفر توی سالن پرسیدن "کدوم اهنگ رو بخونم؟" 750 نفر خواستن حس دوباره خونده بشه،48 نفری که کل برنامه روزه ی سکوت بودن اینجا هم جوابی ندادن و فقط من و یک نفر دیگه گفتیم "دلواپسی"
نمی گم حس اهنگ بدیه،من خودم هم کلی حس رو دوست دارم و کلی باهاش خاطره دارم،وقتی حس رو خوندن هم خیلی کیف کردم و بهم خوش گذشت،خیلی هم تنظیم زانیار خسروی رو قبول دارم اما اینکه مردم میان که خاطره گوش بدن نه اینکه اجرای قوی ببینن نشون می ده که هنوز خیلی مونده تا سلیقه ی مردم و توان خواننده هم معنی بشه.
حیف اقای یگانه :(