با احترام اصولا اسم چنین یادداشتی را نمیتوان نقد گذاشت،همانطور که خود اقای کامکار هم بیان کرده اند این نوشته یادداشتی بوده که برای استاد شهرام ناظری نوشت بودند و نکته ی تعجب برانگیزتر این است که ایشان پس از دیدن مصاحبه های شبکه های خبری مختلف با حافظ ناظری و موفقیت رسانه ای این اثر تصمیم به انتشار ان گرفته اند.
پرسیدن چرایی و لزوم تولید یک اثر موسیقی از سازنده ی ان به جای نقد اثر!چیزیست که من برای اول این بار در این یادداشت دیدم که خلاقیتی از اقای هوشنگ کامکار است!!!
لابد باید فردا استاد شجریان هم بیایند بنویسند وقتی موسیقی سنتی ایرانی هست چه لزومی به تولید انواع دیگر موسیقی هست؟!!!
یا مثلا بگویند چون استاد جلیل شهناز تار را به بهترین نحو مینواختند چه لزومی به نواختن تار توسط دیگر نوازندگان است؟!!!
یا چون یکی از تحریرهای شما مانند محسن نامجو(که خود از مخالفان سبک موزیک سنتی ایرانی و جزو اولین بدعت گزاران ان است)شده البوم شما ارزشی ندارد!!!
ایراد گرفتن هایی از این دست همانقدر به دور از حرفه یی گریست که این نقد.