با سلام و احترام برای همه اهالی موسیقی (ناظری ها؛پورناظری های عزیز،عندلیبی ها ،شجریان، کامکارها و ....)
اینکه شما آقای هوشنگ کامکار مطلبی رو در بوته نقد میذارید این خوبه ولی باید قبول کنیم که نقد نیست تخریب یک اثر جهانی و تبع آن تخریب نوازندگانی که در این اثر زحمت کشیده اند و در کل تخریب کل کار هست. باید قبول کنید نقد یک جنبه مثبت رو در نظر می گیره و یک جنبه منفی حالا شما برای دل استاد ناظری هم شده یه چیزی در من باب متن تعریف مختصری از استاد ناظری و فرزندش دارید و بقیه رو کلاً تخریب می کنید. حافظ سال های زیادی رو در ایران و آمریکا صرف موسیقی تحصیل کرده(خیلی بیشتر از خود شما در ایتالیا و دخترتون در آلمان) وبی انصافی بزرگی است که همه ش تخریب کنید. آنقدرهم که از ریتم ایراد واد میکنید که ساده است اصلاٌ اینطور نیست آخرین کار خودتون رو که در فراق استاد لطفی انتشار دادید رو گوش دادید در مقابل کارهای حافظ بدون تعارف میگم ((هیچه)) یعنی هیچ چیز جالبی رو نداره کسل کننده و خفیف و خوانندگی بسیار افتضاح.

آقای هوشنگ کامکار یاد بگیرید و باز هم میگم آقای کامکار یاد بگیرید چه شما و چه اخوی های گرامی که سالیان سال در موسیقی کردی و تاحدودی ایرانی زحمت کشیده اید صریح بودن با بی ادب بودن کاملاً متفاوت است.

خدمت خانم خارکن هم عرض میکنم که برای یکبار هم شده آلبوم رو گوش بدن نظرشون عوض میشه اینقدر هم چاکری از اساتید کامکار خوب نیست بی تعارف نقد کنند نه اینکه کامنت بذارن و قربان صدقه استادشون برن. برای نوازنده ای مثل ایشنون عیبه. دیگه تکرار نشه خانم خارکن..................

از خدا جوییم توفیق ادب/ بی ادب محروم شد از لطف رب.