با اینکه صدای همایون رو در این اثر خیلی دوست دارم اما اولین کلمه ای که با شنیدن این آلبوم به ذهنم رسید محسن نامجو بود و جالبتر اینکه چند نفر دیگه هم اینو بهم گفتن. سوال اینجاست که مگر ما یک محسن نامجو نداریم؟ و مگر این راه قبلا امتحان نشده؟ از برادران پور ناظری گله ای نیست گله از همایون پسر استاد شجریانه که سالهاست ما رو در خماری یک آواز زیبای سنتی ایرانی گذاشته و مدام در پی تجربه های نه چندان گیرا بوده. بدبختی اینه که دیروز کلیپی اد محمد معتمدی پخش شد که با یک خواننده اسپانیایی ملغمه ای آشفته اجرا میکرد انگار هنرمندان این مملکت کمبود نوازنده خارجی دارند و عقده همکاری با آنها به هر قیمتی.